به نقل از «پول نیوز»

گم شدن کودکی واقعی در بازی‌های مجازی

تاریخ انتشار: ۳۱ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۸۲۱۷۹

روانشناس تربیتی کودک گفت: بچه‌هایی که در کودکی به صورت افراطی از گوشی موبایل استفاده می‌کنند، در سنین نوجوانی آسیب‌های غیرقابل جبرانی به آنها و فضای امن خانواده وارد خواهد شد.

«گوشی رو نمی‌دم. می‌خوام بازی کنم...
- بسه دیگه چشمات درد می‌گیره!»

این صحبت پدر و پسری است که هر روز و روزی چند بار تکرار می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هیراد ۷ سال دارد و علاقه‌اش به دیدن کارتون و بازی کردن از طریق گوشی بیش از حد است. با وجود مخالفت‌های مادر و پدر، اما او همچنان به این کار اصرار دارد.

شیشه تلویزیون می‌شکنه؛ اینقدر توپ به در و دیوار نزن، کمتر بدو برسام. صدای همسایه‌ها درآمده. برو تو اتاقت کمی نقاشی کن.

در گذشته وجود خانه‌های مستقل حیاط‌دار این اجازه را به کودکان می‌داد تا آزادانه ساعات زیادی به بازی کردن مشغول باشند، اما زندگی در مجتمع‌های آپارتمانی به دلیل فشردگی مکانی، عملاً محل و فضای بازی کودکان را از آن‌ها سلب کرده است. موضوعی که نه تنها کودکی کودکان را تحت‌الشعاع قرار داده است، بلکه به گفته متخصصان علم روانشناسی آینده این فرزندان نیز از آسیب‌های اجتماعی ناشی از آن بی‌نصیب نمی‌ماند.

علیرضا ۹ سال دارد و فضای کوچک خانه‌شان را جای مناسبی برای بازی نمی‌داند و می‌گوید: خانه ما ۶۰ متر است و در یک مجتمع آپارتمانی زندگی می‌کنیم و برای اینکه همسایگان هم اذیت نشوند، مجبور هستم بازی‌هایی را انجام بدهم که صدایی نداشته باشد و برای همین بیشتر با گوشی مشغول بازی می‌شوم، چون اکثر موقع‌ها مشغول درس و کلاس‌های آموزشی هستم و در تعطیلات تابستان هم با وجود اینکه فرصت دارم جایی برای بازی‌های پر جنب و جوش ندارم و اگر در محوطه بازی کنم، همسایگان معترض می‌شوند که صدا آزارشان می‌دهد.

آیلا هم ۱۱ سال دارد و مادرش تصمیم گرفته است روزانه او را به همراه دیگر دوستانش به پارک کوچک نزدیک خانه‌شان ببرد. او از اینکه ساعاتی از روز را با همسالان خود در فضای آزاد بازی می‌کند خوشحال است، اما آن را محدود می‌داند و علاقه دارد زمان بیشتری را به جنب و جوش و بازی بپردازد. او از بازی‌های قدیمی چیزی نمی‌داند و می‌گوید: خانه ما آپارتمان است و بیشتر مجبورم بازی‌های فکری انجام بدهم و یا تلویزیون ببینم. اما دوست دارم بیشتر با دوستانم بیرون از خانه و فضای آزاد بازی‌های هیجانی انجام بدهم، مثل دوچرخه‌سواری و اسکیت و دویدن و طناب بازی، اما مادرم فقط روزی یک ساعت می‌تواند من را به پارک ببرد.

کتایون آذری هم یکی از شهروندان تهرانی در یکی از مجتمع‌های مسکونی است که دو فرزند ۵ و ۱۲ ساله دارد و زندگی آپارتمان‌نشینی را نوعی شکنجه روحی هم برای والدین و هم فرزندان می‌داند که آرامش را از هر دو گروه گرفته است. او می‌گوید: نبود فضای کافی در آپارتمان برای بازی فرزندانمان باعث شده تا پسرم که ۵ سال دارد گوشه‌گیر و منزوی شود.

او می‌افزاید: نبود فضای بازی در خانه‌ها خصوصاً آپارتمان‌ها معضلی به نام بازی با گوشی و تبلت را افزایش داده و والدین برای اینکه همسایگان معترض نباشند، مجبور هستند با این روش بازی غلط مخالفت نکنند. حتی زمانی که به میهمانی و دورهمی می‌رویم، از آنجایی که تعداد کودکان زیاد می‌شود و فضایی به نام حیاط مستقل نیست، مجبور می‌شویم هر کدام از والدین گوشی‌های خودمان را در اختیار آنان قرار دهیم تا صدایشان کمتر به گوش میزبان و همسایه‌ها برسد تا اعتراضی نکنند. در حالی که در گذشته وجود حیاط و حتی بازی در کوچه‌ها که دارای امنیت بود، باعث می‌شد انرژی کودکان تخلیه شود و کسی هم اعتراضی نداشت و این همه مشکلات، چون منزوی بودن، تنبلی، استرس ناشی از بازی‌های کامپیوتری و... وجود نداشت؛ معضلاتی که هر کدام در آینده فرزندانمان تأثیر می‌گذارد.

نادر ارجمندی هم که پسری ۶ ساله دارد، علاقه پسرش به بازی با گوشی را بیشتر از هر بازی دیگر عنوان می‌کند و می‌گوید: پسرم در بازی با گوشی خستگی‌ناپذیر است و مادام باید گوشی را شارژ کنیم و نوعی اعتیاد به آن پیدا کرده است چرا که فضای کوچک خانه‌مان باعث شده جنب و جوش زیادی نداشته باشد و از بازی‌های فکری و تلویزیون هم خسته شده و همین باعث زود عصبی بودنش شده است، به طوری که هر چیزی باب میل خودش نباشد زود واکنش عصبی نشان می‌دهد.

مهسا ساداتی روانشناس تربیتی کودک بازی را فعالیتی می‌داند که کودک با خودانگیختگی و توأم با لذت و علاقه انجام می‌دهد.

به گفته این کارشناس امروزه بازی‌ها در آموزش نقش بسیار مهمی پیدا کرده‌اند، به طوری که باتوجه به کاربرد آموزشی باز‌ی‌ها گاهی مشاهده می‌شود که نقش سرگرم‌کننده و تفریحی آن درنظر گرفته نمی‌شود.

او می‌گوید: در گذشته بخش زیادی از زمان کودک در جمع همسالان و خواهر و برادر‌ها یا بستگان نزدیکشان، در کوچه و خیابان سپری می‌شد و کودکان بسیاری از تعاملات اجتماعی را از طریق روابط واقعی و بازی با دوستان خود یاد می‌گرفتند، اما امروزه که اکثر خانواده‌ها یک یا دو فرزند دارند و در آپارتمان‌های کوچک زنگی می‌کنند، اثر گروه همسالان در بازی‌های کودکانه بسیار کمرنگ شده و والدین در بازی با کودک نقش پررنگ‌تری نسبت به گذشته دارند.

همین امر سبب شده که خانواده نظارت و دخالت مستقیم در بازی‌های کودکانه پیدا کرده و حتی گاهی پروسه رشد طبیعی کودک را مختل کنند. دسته اولی که با آن‌ها مواجه هستیم، والدین کمالگرا و وسواسی هستند که گرایش به دخالت مستقیم در بازی‌های کودک دارند و بیشتر تمایل به انجام بازی‌های تمرکزی و آموزشی جهت تقویت هوش و توانمندی‌های فرزندشان دارند که خود این مسأله باعث می‌شود خلاقیت و تفکر انتقادی در کودک سرکوب شود؛ غافل از اینکه هیجانات کودک با انجام بازی‌های هیجانی مثل قایم‌باشک، بپر بپر و بدو بدو و شکل‌گیری هویتش از طریق بازی‌هایی توأم با نمادسازی مثل خاله‌بازی شکل می‌گیرد.

این مدیر کلینیک تخصصی تشخیص و درمان اختلالات کودکان و نوجوانان می‌افزاید: این والدین اتاق کودک را تبدیل به یک خانه‌بازی واقعی می‌کنند و انواع بازی‌های فکری موجود در بازار را برای کودک تهیه می‌کنند و واقف نیستند که تعدد بازی‌ها حتی گاهی می‌تواند سطح تمرکز کودک را پایین آورد. امروزه خیلی از والدین را می‌بینیم که حتی بازی‌هایی که مربوط به فضای اجتماعی هستند و سطح مشارکت کودک را بالا می‌برند مثل تاب و سرسره را در خانه برای کودکشان تهیه می‌کنند و با این کار یادگیری فرایند‌های اجتماعی مثل رعایت نوبت و صبر کردن را در کودکشان مختل می‌کنند. این والدین گاهی پا را فراتر گذاشته و زمانی که کودک را به پارک یا خانه‌بازی می‌برند، حتی در بازی‌های اجتماعی کودک با همسالانش دخالت و نظارت مستقیم دارند.

به اعتقاد این روانشناس کودک درست است که والدین در محیط‌های جمعی به کودکان توجه کرده و از او مراقبت می‌کنند، اما این بدان معنا نیست که استقلال کودکان را باید از بین برد.

این متخصص کودک استفاده از بازی‌های فکری متناسب با سن کودک را ضروری عنوان می‌کند و اظهار می‌کند: برای بالا بردن هوش، تمرکز و استعداد‌های کودکان استفاده از این نوع بازی‌ها لازم است، اما والدین به این نکته باید توجه داشته باشند که بین انجام بازی‌های فکری که قانونمند و دارای الگو هستند و بازی‌های هیجانی و نمادساز که آزاد و خلاق هستند، تعادل را رعایت کنند و همان‌طور که در بازی‌های فکری از الگوی موجود در بازی پیروی می‌کنند، در بازی‌های خلاق به کودک اجازه دهند که خودش بازی را مدیریت کرده و خط مشی بازی را تعیین کند.

این روانشناس تربیتی بیان می‌کند: دسته دوم والدینی هستند که از آن طرف بام افتاده‌اند؛ یعنی والدینی که به دلیل زندگی شهرنشینی و مشغله کاری زیاد، وقتی برای بازی کردن با کودکشان ندارند. والدینی که تا دیروقت سر کار هستند و فرزندشان هم زمان زیادی از روز را در مهدکودک، مدرسه و پس از آن در پانسیون سپری می‌کند و وقتی هم که والدین به خانه می‌آیند، انرژی برای وقت گذاشتن و بازی کردن با کودک ندارند. این والدین معمولاً سعی می‌کنند سر بچه را با گوشی موبایل و تبلت گرم کنند تا خلأ موجود پر شده و کودک بتواند نیاز خود به بازی کردن را از طریق این ابزار تأمین کند و آگاه نیستند که این وسایل الکترونیکی تا چه حد می‌توانند در درازمدت علاوه بر آسیب‌های جسمی، به دقت و تمرکز و ارتباطات اجتماعی فرزندشان آسیب بزنند.

ساداتی استفاده بیش از حد از گوشی توسط کودکان را زنگ خطری برای کودکان و هشدار برای والدین آنان دانسته و بیان می‌کند: بچه‌هایی که در کودکی به صورت افراطی از گوشی موبایل و تبلت استفاده می‌کنند، خیلی زودتر از همسالانشان با فضای مجازی آشنا می‌شوند و این مسأله می‌تواند در سنین نوجوانی آسیب‌های غیرقابل جبرانی را به آن‌ها و فضای امن خانواده وارد کند، پس حتماً در صورت تهیه این موارد برای فرزندتان، نظارت مستقیم داشته باشید و زمان استفاده از آن را مدیریت کنید.

منبع: روزنامه ایران

منبع: پول نیوز

کلیدواژه: روانشناس روانشناس قلابی روانشناس کودک بازی بازی رایانه ای بازی های فکری بازی کردن برای بازی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۸۲۱۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تاثیر اسباب بازی در نبوغ و رشد کودکان

آیا اسباب بازی ها در رشد کودکان موثر هستند؟

در یک نگاه ساده اسباب بازی تنها یک وسیله ساده برای سرگرم کردن کودکان است اما حقیقت آن است که والدین می توانند با انتخاب هوشمندانه اسباب بازی، تاثیر زیادی در رشد نبوغ فرزند خود داشته باشند.

روانشناسان کودک تاکید می کنند که بخش مهمی از رشد و پرورش مهارت های کودک و نوزاد در هنگام بازی اتفاق می افتد. در حقیقت رشد بهینه کودکان بستگی به نحوه و میزان تعامل او با محیط اطراف دارد و اینکه تا چه حد توانسته باشد فرصت هایی را برای کشف و یادگیری محیط اطراف خود به دست آورد.

کودکان و نوزادان از طریق تعامل با اسباب بازی های خود یاد می گیرند تا پیوند عاطفی برقرار کنند و احساسات خود را کنترل کنند، مهارت های کلامی خود را ارتقا دهند، مهارت های ریاضی و انتزاعی کسب کنند و در نهایت بسازند و خراب کنند و ناامید نشوند. روانشناسان در تحقیقات مختلفی به اثبات رسانده اند که حتی نوع اسباب بازی های کودکان و استفاده از اسباب بازی های خاص برای دختران و یا پسران می تواند تا حد زیادی در انتخاب مسیر شغلی که آنها در آینده انتخاب می کنند نیز موثر باشد.

 

 

چگونه اسباب بازی هایی برای تقویت هوش کودکان خود انتخاب کنید

برای انتخاب اسباب بازی های مختلف برای تکمیل مراحل رشد کودکان، عوامل مختلفی مانند سن، نوع استعدادها و مهارت های کودک، نقاط ضعف رفتاری و مهارتی کودک باید مد نظر قرار گیرد. در ادامه به بررسی دقیق تر هر یک از این عوامل پرداخته شده است.

توجه به سن کودک و هماهنگی آن با اسباب بازی انتخاب شده

اسباب بازی های مختلف در مراحل مختلف رشد کودک کمک خواهند کرد تا کودکان مهارت های مربوط به آن سن مخصوص را کسب کرده و وارد مراحل بعدی رشد شوند.

در مرحله اول، اسباب بازی های دوران نوزادی بیشتر کودکان را به سمت توجه کردن به محیط اطراف و قوی تر کردن حواس پنج گانه مانند بینایی و شنوایی و لامسه سوق می دهد. این اسباب بازی ها می تواند شامل جغجغه های ساده تا اسباب بازی هایی با سطوح دارای برجستگی به منظور تقویت حس لامسه، سطوح آینه ای برای یادگیری ارتباط و عکس العمل و یا عروسک های پارچه ای رنگارنگ و یا کتاب های پارچه ای بدون قطعات ریز و یا آلرژی زا باشد.

سپس با افزایش مهارت های حرکتی نوزادان، اسباب بازی ها معمولا به حرکت کردن، راه رفتن و حفظ تعادل کودک کمک خواهند کرد.

در مرحله بعد یعنی در دوران کودکی، اسباب بازی ها به رشد توانایی های کلامی، تجسم فضایی و هماهنگی بین حواس کمک خواهند کرد. این بازی ها می تواند شامل انواع بازی های ساختنی، انواع توپ ها و بازی های حرکتی باشند.

به مرور و با ورود به مراحل بعدی رشد، اسباب بازی ها به برنامه ریزی، ارتباط موثر با اطرافیان، یادگیری مشاغل، تفکر هدفمند و حل مساله در کودک کمک خواهند کرد. در حقیقت اسباب بازی ها بیشتر نقش کمک به آموزش های موثر و مفید در کودکان را خواهند داشت.

توجه به استعدادهای ذاتی و مهارت های کودک

کشف استعداد و رشد آن در دوران کودکی یکی از مهمترین خدماتی است که والدین می توانند به کودکان هدیه کنند. اگر کودک در یکی از هوش ها و یا مهارت ها استعداد خاصی دارد، انتخاب هدفمند اسباب بازی ها برای او می تواند او را به صورت هدفمند در مسیر رشد و موفقیت سوق دهد. به عنوان نمونه اگر کودک در مهارت های تفکر الگوریتمی و حل مساله توانمند است انتخاب بازی های مبتنی بر تفکر منطقی می تواند تا حد زیادی به او کمک کند تا ذهنی منظم و منطقی داشته باشد.

اسباب بازی های دارای پایان باز، یکی از مهمترین ابزار های افزایش نبوغ و خلاقیت کودکان

بسیاری از اسباب بازی مانند جورچین ها و پازل ها و یا حتی بازی های فکری و بردگیم ها، مهارت های حل مساله را تا حد زیادی در کودکان تقویت می کنند اما باید توجه داشت که این نوع اسباب بازی ها، تفکر کودکان را در چهارچوب های مشخصی محدود می کنند و به او یاد می دهند که باید ساختارهای مشخصی برای حل مساله داشته باشد.

این در حالی است که اسباب بازی هایی مانند لگو، شن بازی، فیگورها و یا حتی ها جعبه ها و ابزار کاردستی و نقاشی بدون توجه به محدودیت ها به کودکان آموزش می دهند تا مسائل را خارج از روش های معمول تحلیل کنند.

 

 

اسباب بازی های ایفای نقش، یادگیری مهارت های آینده

یکی از رده اسباب بازی هایی که در مراحل رشد کودک بسیار تاثیر گذار است، اسباب بازی هایی است که در آن کودک دنیای بیرون از خود را می سازد و تمرین می کند. کودک در این نوع بازی ها یاد می گیرد تا با هم سن و سالان خود ارتباط بگیرد، به آنها محبت کند و نقش خود را به درستی در گروه ایفا کند. در واقع نابغه ترین افراد نیز اگر نتوانند در محیط کار خود، با سایر نقش ها تعامل سازنده ای داشته باشند نمی توانند آینده شغلی موفقی را متصور باشند.

بنابراین اسباب بازی هایی مانند لوازم منزل و خانه های بازی، زمین های پارچه ای و ماشین های متعدد که کودکان به صورت گروهی با آن بازی و تعامل می کند می تواند در رشد این مهارت ها موثر باشد.

توجه به مشکلات کودک و بازی درمانی

اسباب بازی ها علاوه اینکه به کودک کمک می کند تا مهارت های خود را تقویت کند، می تواند نقش درمان گری نیز داشته باشد. در حقیقت کودکان در پروسه بازی درمانی می توانند بسیاری از اختلالات شخصیتی خود را در کنار هم سن و سالان خود و با انتخاب هدفمند بازی ها رفع و درمان کنند. به عنوان نمونه اگر کودک در مهارت های کلامی ضعیف است انتخاب بازی های ایفای نقش و یا لباس های ایفای نقش که معمولا به صورت گروهی و نمایشی انجام می شوند می توانند در رفع این مشکل او کارساز باشند.

انتخاب برخی بازی های سرعتی و تمرکزی می تواند در درمان عدم تمرکز در کودکان تا حد زیادی موثر باشد.

یا اگر کودک تحمل پذیرش باخت را ندارد، انتخاب بازی مهره و صفحه و یا بردگیم ها به او یاد خواهد داد که می تواند در یک بازی بارها برنده و یا بازنده باشد. بنابراین انتخاب هدفمند و هوشمند بازی ها می توانند حتی در رفع مشکلات رفتاری کودکان نیز موثر باشند.

انتخاب بهترین اسباب بازی ها برای کودکان

یکی از روش های انتخاب بهترین اسباب بازی ها برای سنین و مشخصات مختلف کودکان استفاده از دیتابیس هایی است که اسباب بازی ها را به شیوه موثر فیلتر و دسته بندی می کنند. از نمونه این منابع به عنوان نمونه سایت دیجی کالا، و مای لیست است که تنوع مختلفی از اسباب بازی ها را با شرایط و ویژگی های مختلف دسته بندی کرده اند.

شما می توانید از سایت مای لیست به خرید عمده اسباب بازی های مناسب کودکان خود به قیمت خرد بپردازید.این نوع از بانک های اطلاعاتی کمک می کنند تا اولا با دسته بندی های مختلف اسباب بازی در رده های مختلف سنی آشنا شوید و علاوه براین، به راحتی کالاهای مورد نظر خود را انتخاب و مقایسه کنید.

 

*** این مطلب در سرویس گزارش آگهی منتشر شده و تبلیغاتی می باشد؛ لذا جماران هیچ توصیه در رابطه با انجام فعالیت فوق ندارد.